Skip to content
Ga terug

Ed Nijpels loopt nog lang niet op zijn laatste schoenen!

Schoenen maken de man, aldus Ed Nijpels* (65). De oud-fractievoorzitter van de VVD is de trotse bezitter van wel 140 paar. “Ik kan óntzettend genieten van een mooi paar schoenen.” Maar, zo zegt hij, dit mag geen Imelda Marcos verhaal worden. “Vrienden noemen me nu al Eddy Marcos.” Beloofd, meneer Nijpels!

Tekst: Karin Spillenaar-Koolen

Ed Nijpels verwelkomt ons in zijn prachtige, Amsterdamse grachtenpand. Terwijl de Nespresso machine loopt - “ik heb ook een horecadiploma!” - doet de gastheer een bekentenis. “Ik ben in de eerste plaats een fervent verzamelaar. Schoenen, maar ook treinen en antieke prenten van Bergen op Zoom. In onze boerderij in Friesland hadden we heel veel ruimte. Hier beduidend minder.” Maar waar een wil is, is een weg. In de kasten op de slaapkamer en zolder past met gemak de hele schoenencollectie. Alleen de sneakers zijn opgestapeld.

Om bij het begin te beginnen: hoe is uw passie voor schoenen ontstaan?

Mijn interesse werd gewekt tijdens een rondleiding in de schoenmakerij van Greve. Toen heb ik veel geleerd over hun werk. Het vakmanschap, fascinerend! In mijn studententijd droeg ik voornamelijk Van Bommel - voor die tijd een hoop geld. Daarna kocht ik mijn eerste paar Van Lier, toen Cheany en later Church, allemaal klassieke schoenen. Langzaam ging ik me er meer in verdiepen. Na een tijdje kon ik geen schoenenwinkel meer voorbij lopen zonder naar binnen te stappen. Maar de échte passie begon toen ik mijn eerste hele mooie paar kocht. Dat is nu vijfentwintig jaar geleden.

En dat waren…?

Santoni’s! Een rib uit mijn lijf, maar ik heb ze nog steeds. Geen moment spijt gehad trouwens. Het zijn schitterende schoenen met een eigen leest en ze lopen buitengewoon comfortabel.

Heeft Santoni nu een speciaal plekje in uw hart?

Zeker! Santoni’s herken ik uit duizenden. Als ik op straat loop, dan ‘ruik’ ik het als er Santoni’s aankomen. Een paar keer per jaar kun je blanke schoenen in een winkel laten kleuren met een kleur naar keuze. Ik heb er boven een paar staan. Tegenwoordig heb je een paar merken die een beetje in hun stijl opereren. Magnanni, bijvoorbeeld. Ook mooi! Ik heb trouwens ook prachtige schoenen van Pollini, Moschito en NDC.

Is goedkoop volgens u duurkoop?

Soms wel. Het vakmanschap herken je aan het comfort van het lopen. Schoenen met een goede leest, zijn - zeker als je wat ouder bent - een zegen! En die zijn helaas wat duurder.

Van de mooie merken blijven de schoenen altijd iets sjieks hebben, ook de sneakers en instappers. Het worden nooit shabby schoenen. Je voelt en ziet het verschil. 

Wat is het laatste paar schoenen dat u kocht?

Suède Tod’s bij Van den Assem. Met mooi weer loop ik graag zonder sokken op makkelijke instappers. Ik heb meerdere varianten Tod’s, maar ik pak toch telkens het meest versleten paar.  Ik heb trouwens ook tien jaar oude Tod’s, een special edition van Ferrari. Knalrood! Die heb ik maar twee keer gedragen. Onder een kostuum draag ik zwarte schoenen, met als uitzondering grijze Santoni’s onder een lichtgrijs pak. Ik doe geen cognackleurige of lichtbruine schoenen onder een pak. Dat is niets voor mij.

Het verzorgen van een kast vol schoenen lijkt me wel tijdrovend. Hoe doet u dat?

Mooie schoenen zet ik weg met schoenspanners. Ik heb daarnaast allerlei soorten schoensmeer, borsteltjes en doekjes. Ik heb mijn huishoudelijke hulp vaardigheden bij gebracht om ze te poetsen. Regelmatig zit ik achterin een auto te werken. Als je dan met je schoenen onder de voorstoel zit, gaat dat ten koste van de neus. Zonde, maar schoenen blijven een gebruiksvoorwerp. Ik kan wel boos worden als ik door eigen onhandigheid het leer beschadig. Een goede schoenmaker is trouwens ook onmisbaar! Dan gaan schoenen prima vijftien of twintig jaar mee. Het kost een paar centen, maar ze zijn weer als nieuw.

Heeft u wel genoeg tijd om 140 paar schoenen te dragen, gezien u doordeweeks zwarte schoenen draagt?

In het weekend heb ik altijd hetzelfde probleem: wat trek ik vandaag aan? Sommige schoenen heb ik een half jaar of langer niet gedragen. Je pakt toch vaak je lievelingsschoenen. Soms dwing ik mijzelf echt om een ander paar aan te trekken. Ik heb suède schoenen van Etro, met daarin zijden applicaties. Nooit gedragen, omdat ze zo kwetsbaar zijn, maar straks staan ze tien jaar in de kast! Dat is toch van de zotte?

Bent u ook blij met schoenen die u nooit gedragen heeft?

Ja, want als je schoenen maar lang genoeg bewaart, komen ze vanzelf weer in de mode.

Doet u weleens een miskoop?

Uiteraard! Een aantal jaren geleden kocht ik zilveren sportschoenen van Gucci in Sicilië. Een half maatje te klein. Ik trok ze aan voor een feest met als dresscode zilver en ’s avonds liep ik met pijn aan mijn voeten. Stom, maar leerzaam. Ik heb ze tevergeefs een paar keer laten oprekken, maar ik doe ze niet weg! Of die laarzen van La Martina, van heel hard leer. Ik heb mijn voeten op laten meten door een orthopeed en de schoenen helemaal op maat laten maken. Nooit gedragen, want ik kan er niet mee bewegen. Geweldige miskoop! En ik kocht eens Santoni’s van 450 euro. Dat is voor sommige vrouwen misschien heel normaal, maar ik vind het idioot veel geld. Die schoenen zijn ook nog eens heel puntig. Ik draag ze nauwelijks.

Over vrouwen gesproken, op wat voor schoenen ziet u uw vrouw het liefst?

Van alles! Haar mooiste schoenen zijn Prada’s. Die zijn wat pasvorm betreft perfect voor haar. Ik vind het vooral belangrijk dat zij er prettig op kan lopen.

De schoen diende tot inspiratie voor talloze spreekwoorden en gezegden. Ik wil u er een paar voorleggen.

Kom maar op!

Wanneer trok u de stoute schoenen aan?

Tijdens de laatste Gay Pride. Ik had een terras aan de kade gemaakt en veertig mensen uitgenodigd. Om half 4 ’s nachts verliet de laatste de kade. Ik had drie dagen nodig om bij te komen.

Of die keer in 1982, tijdens een twee uur-durend oorverdovend saai verkiezingsdebat met Van Agt, Den Uyl en Terlouw. Ik was toen lijsttrekker voor de VVD. Het ging op een gegeven moment over emancipatie en ik had  verkering  met een medewerkster van de CDA-fractie.  Ik schreef een briefje en gooide dat - live op tv, zonder dat de camera dat kon registeren - in een vliegtuigje naar Van Agt toe. De heren waren helemaal ontregeld! Van Agt vouwde het briefje open en wist precies waar het over ging.

Wat stond er op?

“Als het gaat over CDA-vrouwen moet je bij mij zijn.”

Wanneer heeft u de handschoen opgenomen of toegeworpen?

Ik was op vakantie in Suriname toen Bouterse werd herkozen. Ik gaf een groot interview aan de Surinaamse krant, waarin ik zei dat de overwinning van Bouterse een dieptepunt in de Surinaamse geschiedenis is. Dat stond de dag erna als kop in de krant. Mensen waren verbaasd dat ik dat durfde. Suriname is een klein land en iedereen las het interview, maar ik ben niet bang om mijn mening te geven.

Wanneer ging u ergens met lood in de schoenen naartoe?

Vroeger stotterde ik in ernstige mate, in combinatie met zware astma. In mijn vroegere tienerjaren moest ik natuurlijk weleens een spreekbeurt houden voor de klas. Dat deed ik echt met lood in mijn schoenen. Sommige woorden kon ik écht niet uitspreken. Ik ga ook met lood in de schoenen naar de tandarts, ik vind het vreselijk.

Wanneer zinkt de moed u in de schoenen?

Ik ben voorzitter van Reclassering Nederland. Een weinig populair onderwerp bij mensen. Hard aanpakken, roepen de meesten. Maar het strafrecht  heeft meerdere doelstellingen, we willen mensen ook weer terug in de samenleving met zo weinig mogelijk kans op recidive. Werkstraffen zijn veel effectiever tegen recidive dan gevangenisstraffen. Mensen die roepen dat criminaliteit toeneemt, terwijl cijfers het tegenovergestelde zeggen, dáárvan zakt de moed mij in de schoenen. Er is veel onwetendheid en geroep vanuit emotie.

In wiens schoenen wilt u weleens staan, of juist helemaal niet?

Graag in die van de grootste pianist ter wereld. Het lijkt me heerlijk om achter een piano te gaan zitten en de sterren van de hemel te spelen.

Ik wil niet in de schoenen staan van onverdraagzame mensen. Ik ben liberaal in hart en nieren. Accepteer mensen zoals ze zijn, geef mensen de vrijheid om te zeggen, te zijn, te voelen, te denken en te uiten. Dat is het grootste goed in onze samenleving. 

Liep u weleens naast uw schoenen?

Wil je overleven in de politiek, dan heb je doorzettingsvermogen nodig. Je moet consistent zijn in je opvattingen en je moet een beetje ijdel zijn. Politici die zeggen dat ze niet ijdel zijn, zijn de gevaarlijkste! Bij die ijdelheid hoort af en toe naast je schoenen lopen. Maar weet je, de jongere generatie weet niet meer wie ik ben. Als ik een garantiebewijs moet invullen vraagt de caissière: “Nijpels, is dat met ei?” Dan moet mijn vrouw altijd glimlachen. Ik ben ingehaald door de tijd. Dus, mocht ik naast mijn schoenen lopen, dan is dit een mooie tijd om weer ín de schoenen te stappen.

Mijn familie hield me ook met twee benen op de grond. Ik ben één van de jongste in een gezin met acht kinderen. Ook toen ik minister, commissaris of burgemeester was, was ik nog steeds het kleine broertje. Mijn kinderen vonden het altijd vreselijk dat ik bekend was. Mijn oudste zoon liep altijd 15 meter achter me.

Stel, er ontstaat brand en u moet op gillende schoenen het pand uit. Welke schoenen pakt u dan?

Dan toch weer Santoni’s, een paar makkelijke instappers. Die lopen lekker, zijn tijdloos en kunnen desnoods onder een kostuum. Schoenen zonder veters zijn ook handig op luchthavens.

Schoenen maken de man?

Ja zeker! Ik kijk altijd naar schoenen van mannen, of ze goed onderhouden zijn. Als iemand een mooi paar schoenen draagt, kan ik daar echt van genieten.

Loopt u, wat betreft uw politieke carrière, op uw laatste schoenen?

Nee. Buiten het feit dat ik de AOW-leeftijd heb bereikt, is er niets veranderd. Alle functies lopen door. Leeftijd zegt me niets. Mijn vrouw is vijftien jaar jonger, dus zij zit nog wel even in het arbeidsproces. Ik blijf dus ook gewoon lekker werken, hopelijk tot mijn 85ste.

Ik hoop trouwens wel dat de orthopedische schoenen nog lang weg blijven. Als ik mijn schoenen niet meer kan dragen, maak ik een einde aan mijn leven! (lacht) Maar serieus,  dat zou wel ontzettend jammer zijn!

*Ed Nijpels (1950) werd geboren in Den Helder en is een Nederlands politicus en bestuurder. Van 1982 tot 1986 was hij fractievoorzitter van de VVD. Hierna werd hij minister van VROM. Hij was burgemeester van Breda en Commissaris van de Koningin in Friesland. Later werd Nijpels onder andere bestuursvoorzitter van ABP, NLingenieurs en Thuiswinkel.Org.